بام کویر  "درزاب"

دفعات آبیاری زعفران

1.آبیاری اول (بار آب)

با توجه به این مورد که آبیاری اول (بار آب یا بسار آب) جهت تحریک محصول زعفران و بیدار کردن پیاز صورت می‌پذیرد، بایستی آبیاری اول را با دقت و حساسیت زیادی انجام داد. در مناطق سردسیر در اوایل مهر دمای هوا پایین آمده و پس از سه هفته عموما گلدهی انجام می‌شود. بنابراین برای آبیاری اول باید به منطقه مورد کشت توجه ویژه داشت چرا که دمای هوا بسیار حائز اهمیت است. عموما آبیاری اول باید در اواخر مهر صورت پذیرد. دقت کنید که در صورتی که آبیاری اول زودتر از موعد انجام شود این احتمال وجود دارد که عملیات گلدهی جلو افتاده و گل‌ها زودتر از کلاله رشد کنند که این امر عملیات برداشت را با مشکل مواجه می‌کند.

2. آبیاری دوم (زاج آب)

عموما 40 روز پس از آبیاری اول، آبیاری دوم صورت می‌پذیرد. قبل از انجام آبیاری دوم حدودا 100 کیلوگرم کود اوره را به ازای هر هکتار به زمین اضافه می‌کنیم تا رشد رویشی محصول را نیز افزایش یافته، سپس آبیاری دوم انجام می‌شود. در پاییز که جبهه هوای گرم روبه اتمام است، یک مرتبه آبیاری در دی ماه و یا آذر ماه برای جلوگیری از یخ‌زدگی محصول امری حیاتی است.

آبیاری سوم که به وجین آب نیز معروف است در اسفند و اوایل فروردین انجام می‌شود. این آبیاری سبب آسان‌تر شدن حذف علف‌های هرز می‌شود چرا که به دلیل رطوبت، رشد آن‌ها در این دوره افزایش می‌یابد.

4. آبیاری چهارم

این آبیاری در اوسط فروردین و به جهت مرطوب نگاه داشتن پیاز محصول در خاک بسیار مهم است.

5. آبیاری پنجم (زرد آب)

آب پنجم که آخرین آبیاری زعفران محسوب می‌شود قبل از زرد شدن زعفران و معمولا در ماه اردیبهشت انجام می‌گیرد.

سلام بام کویر عزیزنکنه تو هم مثل من خیلی دلتنگی؟؟؟خواستم بهت بگم سال 99 خیلی سال بدی شد. بیماری عجیبی وارد جهان شد و همه را درگیر کرد. یک ویروس ناقابل میلیونها نفر را به کام مرگ برد. سنگ صبور من، رفیق 25 ساله من (مهندس ذوقی) در کمال ناباوری بر اثر این ویروس ما را تنها گذاشت و رفت و دیدارها قیامتی شد 

چقدر ما انسانها بی وفا هستیم. بیش از یکسال است که حالی ازت نگرفته ام. متاسفانه تلگرام و ایسناگرام و....وبلاگ ها را خانه نشین کرده و در گوشه غربت به تنهائی خود فکر می کنند و اینکه در آینده باز چه بلایی سر فضاهای مدرن امروز خواهد آمد.
متاسفانه رسم زمانه بر این است که:
نو که میاد به بازار
کهنه میشه دل آزار
ولی با همه این حرفها من تو را بیشتر می پسندم و دوست دارم در کنار تو باشم ولی چه کنم که کسی مشتاق خواندنت نیست . در هر حال هر از چند گاهی بهت سر میزنم و حالت و می پرسم.

سلام بر وبلاگ عزیز بام کویر

هر چند دیگر دموده شدی و کسی مطالب تو را نمی خواند ولی خواستم در روزهای پایانی سال 1397 بهت یک خبر خوش بدم و آن اینکه:

امسال الحمدلله سال خیلی خوبی برای بام کویر بود و از لحاظ بارندگی شاید در 10 سال گذشته بهترین سال را به خود دیده. قطعا می دانم کوهها و بیابانهای درزاب امسال سرسبز و زیبا خواهند شد و مردم بعد از سالها لذت خواهند برد. امیدوارم همیشه سربلند و آباد باشی بام کویر.

به امید دیدار

تا حدود سی  و چند سال پیش درزاب متشکل از دو قسمت بود، یک قسمت اصلی که امروز قسمت مرکزی است و یک قسمت در ناحیه غرب روستا که به آن -جای سوم- گفته می شد (چون سومب های گوسفندها در آن محله بود و امروزه تخریب و تبدیل به پارک شده است).این محله از منزل حاج محمد نجفی و حبیب پردل جدا می شد و حدودا ده دوازده خانواری در آنجا زندگی می کردند. تعویض نام این محله دغدغه ساکنان آنجا بود و یادم می آید که حدودا در سال 1361 در محل مسجد در این باره صحبت شد و هر کس اسمی را پیشنهاد داد و درآخر قرار شد بخاطر وجود چهار نفر بزرگواری که هم اسم بودند و در آن محله زندگی می کردند موقتا نام محله حسن آباد برای آن محله انتخاب شود و حاج آقای عبادتی رسما پشت بلندگو اعلام کردند که نام این محله حسن آباد است. چهار نفری که ذکر شد عبارتند از مرحوم میرزا حسن مهربان، مرحوم حسن جنگی، مرحوم حسن زارعی و حسن آقای پردل.

دقیقا بخاطر دارم که بعد از شهادت شهید نجفی بود و حاج آقای عبادتی (که درآن موقع به همراه عده ای دیگردر بسیج که بعد تبدیل به سپاه شد خدمت می کردند و تقریبا سخنگوی هئیت بودند) اعلام کردند که اگر این محله شهیدی را تقدیم انقلاب نماید،  نام آن به محله شهدا تغییر خواهد یافت و حدودا یکسال و نیم بعد از این نام گذاری، از این محله دو جوان رشید بنامهای محمد حسین فرهمند و احمد پردل به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.

البته شهادت این دو عزیز باعث نشد که عنوان حسن آباد تغییر کند و شاید دلیل آن عادت کردن مردم به این اسم و یا احترام به عزیزانی بود که بخاطر آنها این محله حسن آباد نام گرفت.

در هر صورت حقیر نام محله شهدا را زیبنده این محله می دانم، هر چند حسن آباد نیز یاد آور نام عزیزانی است که در بالا نام آنها آورده شد.

خوشا آنانكه با عزت زگيتي ****بساط خويش برچيدند و رفتند                                  

خوشا آنانكه بر اين عرصه خاك **چو خورشيدي درخشيدند و رفتند

جمعه ۱۴/۱۰/۱۳۸۶انساني چشم از جهان فرو بست كه عمري را در راه خدمت به دين و هدايت مردم سپري نمود.مردي كه چند صباحي را بيشتر در مكتب خانه نگذرانده بود ولي پله هاي ترقي معنويت را با سرعت تمام پيموده و به رشد و كمال رسيده بود. تواضع ، اخلاص، ساده زيستي، عطوفت و مهرباني از صفات بارز او به حساب مي آمد. . آري حاج احمد اتقائي روحاني محلي اي بود كه چهل سال خدمت صادقانه او را مردم مزار، درزاب، نيان، مطراباد و صلح اباد هيچ وقت از ياد نخواهند برد و تلاش هاي ارزنده اوهيچوقت فراموش نخواهد شد. صداي دلگرم او براي هميشه در گوش ها طنين انداز و ياد و خاطره او جاودانه خواهد بود.

خدايش بيامرزد

از جمله مسائلی که تا حدود 30 سال پیش در روستا رسم بود، چراندن الاغ بود که به آن گواره می گفتند. معمولا بچه ها در 13 روز تعطیلی نوروز هر روز صبح سوار بر الاغ می شدند و برای چراندن آنها به صورت گروهی راهی جلوگیر در انتهای سد درزاب می شدند. چند چیز باعث شده بود تا گواره و خرچرانی جذاب و فراموش ناشدنی باشد از جمله اینکه آب رودخانه به طور فصلی سرازیر به سمت درزاب بود و کوهها انباشته از علف و سرسبز و دیدن هر روزه این مناظر طبیعی بسیار لذت بخش بود. نکته جالب دیگر دور هم بودن و با هم بودن و بازیهای محلی ای بود که صبح تا عصر بچه ها را مشغول داشت.

اما نکته مهم تر و حماسی آن این بود که بعد از برگشت به درزاب بزرگترها مقداری ریگ داخل قوطی می ریختند و با به صدا درآوردن آن باعث تاخت و تاز الاغ ها و سبقت گرفتن هر یک از دیگری می شدند، کاری که هم به نوعی مسابقه بود و هم باعث می شد که کوچکترها کنترل خود را از دست بدهند و طعم افتادن و پرت شدن از الاغ را بچشند و با سر و دست خونی به خانه برگردند. یادش بخیر

بگویم خاطرات جالب و ناب

زنوروزها که می آمد به درزاب               ّ

کلوچه، نون قاق و کشک و قَُطّاب              

گواره در بهار و سوی جلّاب

زسوی سرگدار و چشمه زاو

سرازیر آب می شد سوی درزاو

شهادت امام جعفر صادق علیه السلام تسلیت باد

 چرا مذهب ما را جعفري و امام صادق(ع) را رئيس مذهب جعفري نام نهادند؟

شيعه در لغت به معني: پيروي كردن از ديگري و محبت ورزيدن به او (لسان العرب، كلمه شيع) و در اصطلاح به كساني گفته مي شود كه به امامت و خلافت بلا فصل علي عليه السلام معتقدند و بر اين عقيده اند كه امامت او از طريق نص جلي و خفي ثابت شده و امامت حق او و فرزندان اوست. (اوائل المقال ، ص42/ الملل و النحل، ج1، ص 146) و از طريق شيعه و سني رواياتي نقل شده است كه اولين بار لفظ شيعه توسط پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم در مورد عده اي از صحابه به كار گرفته شده است. چنانكه سيوطي از جابربن عبد الله انصاري و ابن عباس و علي عليه السلام روايت كرده كه پيامبر صل الله عليه و آله و سلم در تفسير آيه «ان الذين امنوا و عملوا الصالحات اولئك هم خير البرية».(سوره بينه، آيه7) اشاره به علي عليه السلام كرد و فرمود: او و شيعيانش روز قيامت رستگار خواهند بود.(الدر المنثور، ج8، ص589، چاپ دار الفكر/ ـ تفسير طبرى، جزء آخر «تفسير سوره بيّنه»)
علت اينكه به شيعه امامي شيعه جعفري مي گويند، در حال كه ما علوي، حسني، حسيني و به همه اينها منتسب هستيم اين است كه حضرت عليه السلام در عصري قرار گرفتند كه مكاتب اربعه فقهي اهل سنت كه در حال هستي بودند؛ شاخص گرديدند و ديگران بطور مستقيم و غير مستقم در سر درس حضرت عليه السلام حاضر شده و استفاده مي كردند. در حوزه علمي امام ششم عليه السلام، چهار هزار نفر محدث و دانشمند شركت مي كردند كه عده اي از بزرگان و رجال علمي اهل سنت مانند: ابو حنيفه، قاضي سكوني، قاضي ابوالبختري و... افتخار شاگردي آن حضرت را پيدا كردند.
آن حضرت تا اواخر زمان امامت خود از فرصت استفاده نمود به نشر تعاليم ديني پرداخت و شخصيت هاي علمي بسياري در فنون مختلف عقلي و نقلي مانند زراره، محمد بن مسلم، هشام بن حكم، جابر بن حيان و... پرورش داد.
موفقيت علمي امام عليه السلام، احاطه و تسلط ايشان و برتريشان در احاديث و مباحث فقهي باعث احساس نياز همگان به علم و فكر او بود و اين موارد بالا باعث شد كه امام عليه السلام بتواند با توجه به امكانات زماني و خصوصيات علمي خود، مكتب اصيل فقهي را پي ريزي كند .
بوستاني كه از انديشه و دستاورد امام جعفر صادق عليه السلام به ثمر نشست بهره هاي وافر به دنياي تشيع و هم به بشريت امروز هديه داد .
لذا مذهب شيعه را جعفري مي خوانند چرا كه عمده مسائل فقه اماميه از امام جعفر صادق رسيده است و برنامه ها و تلاش آن امام همام عليه السلام بود كه با ارائي خطوط فكري به شاگردان خويش اسلام راستين را شناساند .
بطور دقيق تر مي توان امور ذيل را منشأ اين نامگذاري دانست:
1-  مجال و زمينه مناسبي كه سبب شد مجموعه عظيمي از معارف و تعاليم و احكام ديني در حوزه علمي امام صادق عليه السلام تبيين شود.
2- چهره شاخص و سرشناس و شناخته شده حضرت عليه السلام در ميان تمام فرق و گروه هاي مسلمان.
3- با توجه به اين كه برخي از ائمه چهارگانه، شاگرد امام صادق عليه السلام و برخي شاگرد شاگردان آن حضرت عليه السلام بوده اند، پيروي شيعه از فقه و مذهب اهل بيت با نام جعفري نامي شناخته شده و معتبر، نزد پيروان مذاهب اربعه بوده است.
-4علاوه بر اين كه، عنوان «مذهب جعفري»، شيعيان پيرو مكتب فقهي اهل بيت را از شيعه زيديه كه از فقه اهل بيت پيروي نمي كنند جدا مي سازد.