دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.بازدید کارشناسان مهندسی رودخانه ها از دیزباد
«دیزباد وطن ماست»-روز چهارشنبه 6 آبان ماه مهندس خجسته پور کارشناس مسئول مهندسی رودخانه ها و مهندس بکائیان کارشناس اداره امور آب شهرستان نیشابور از دیزباد بازدید کردند.
به گزارش دیزباد وطن ماست، این گروه دو نفره درنشستی با حضور اعضای شورای اسلامی، دهیار و جمعی از معتمدین دیزباد، مسائل و موضوعات لازم را در میان گذاشتند.
گزارش شورای اسلامی در این خصوص به مصوبه ای اشاره می کند که در آن «مقرر گردید نسخه ای از نقشه های تهیه شده در اختیار شورا و دهیاری دیزباد قرار گیرد تا از این پس با همکاری متقابل مسائل مورد پیگیری قرار گیرد.»
مراسم علم دعوتی دیزباد برگزار شد
«دیزباد وطن ماست»- همه ساله با فرا رسیدن ماه محرم وصفر، مراسم علم دعوتی دیزباد برگزار می شود، مراسم علم دعوتی یکی از بهترین و حسنه ترین سنت های روستاهای همجوار است که علاوه بر عزاداری سالار شهیدان نوعی ارتباط شایسته و نیکو بین مردمی که در روستاهای همجوار زندگی می کنند ایجاد می کند و عاملی بزرگ در اتحادو همدلی بین آنها محسوب می شود.
به گزارش دیزباد وطن ماست، مراسم علم دعوتی امسال در روز جمعه 6 آذر برگزار شد در این مراسم از هیئت های مذهبی روستاهای همسایه حصار و قاسم آباد دعوت شده بود، در این برنامه طی مراسم خاصی هیئت های سه روستا به صورت متحد و منظم به عزاداری سالار شهیدان امام حسین پرداختند.
مطابق معمول همه ساله و بنا بر برنامه ریزی قبلی هر کدام از هیئت های مذهبی در زمان خاصی به سر غرقاب می رسند و درآنجا مورد استقبال دیزبادی ها قرارمی گیرند
در ابتدای برنامه، مراسم روحانی و زیبای سلام و جواب علم ها اجرا می شود، سپس بزرگان دو روستا که پیشاپیش هیئت ها حرکت می کنند به سلام و احوال پرسی یکدیگر می پردازند آنگاه با تعویض علم های خود به سمت مسجد حرکت می کنند، در طی مسیر هیئت های سینه زنی نیز به صورت منظم مراسم خاص خود را اجرا می نمایند، همچنین در طول مسیر سرغرقاب تا مسجدکلیه عزاداران با شیر کاکائو ، چای، خرما و شیرینی پذیرائی می شوند.
پس از پایان مراسم سینه زنی در محل مسجد، مراسم سنتی سر دست نمودن علم های بزرگ توسط جوانان اجرا می شود که نوعی مسابقه بین جوانان سه روستا محسوب می شود که نمادی از برافراشته بودن پرچم اسلام بر بلندای حقیقت می باشد.
در ادامه نماز جماعت و همچنین سخنرانی پیرامون عاشورا و قیام حسینی برگزار می شود و سپس از کلیه حاضرین در مراسم با صرف هلیم خوشمزه ای که تهیه شده پذیرائی می شود و بلاخره با بدرقه میهمان ها و آرزوی سلامتی و دیدار مجدد در سال آینده، علم های همسایگان را راهی دیار خود می کنند.
گفتنی است به منظور برنامه ریزی و تعیین تاریخ علم دعوتی در هر روستا، درآخرین جمعه ماه ذی الحجه، جلسه ای با حضور اعضای شورای اسلامی و هیئت امناء مساجد هر سه روستا و هر سال به میزبانی یک روستا برگزار می گردد و نقاط قوت و ضعف مراسم سال گذشته مورد ارزیابی قرار می گیرند و با ارائه پیشنهادات لازم، برنامه های غیر ضروری حذف ، اصلاح و یا ارتقاء می یابند، این برنامه از دو سال قبل تهیه و اجرا شده است که خوشبختانه نتایج خوبی نیزداشته است.
پاییز زیبای دیزباد عکاسی شود
«دیزباد وطن ماست»- با ورود به نیمه دوم مهرماه، پائیز کم کم دارد چهره واقعی خودش را در دیزباد نمایش می دهد. در گروه تلگرام دیزباد وطن ماست که توسط «یزدان رحمانی» مدیریت می شود، عکس های زیبایی از دیزباد در پاییز منتشر شده بود.
فکر کردم بد نیست یادآوری کنم که عکاسان خوش ذوق دیزبادی کم کم خودشان را آماده عکاسی از این فصل زیبا کنند. گردشگران نیز می توانند در این فصل به دیزباد بروند. البته توجه داشته باشید که در این فصل بادهای دیزباد قدری خنک تر می شود. بنابراین حتما لباس های مناسب برای فصل به تن کنید.
ما از عکس هایی که گردشگران و دیزبادی ها از دیزباد می گیرند استقبال خواهیم کرد. اگرچه تا امروز نیز کسانی که برای ما عکس هایی ارسال کرده اند، عکس هایشان را به نام خودشان در دیزباد وطن ماست منتشر کرده ایم، اما باز هم اعلام می کنم که ما منتظر عکس های خوب شما از دیزباد در فصل پائیز هستیم.
شما می توانید عکس های خودتان را با شرح عکس به آدرس ایمیل dizbad@gmail.com ارسال فرمایید.
فکر می کنید دیزباد چگونه باید ساخته شود؟
«دیزباد وطن ماست»- امروز متنی از طنز پرداز امریکایی دیو بری را می خواندم که به این پاراگراف برخوردم: «فکر می کنید مصریان چگونه مجسمه ابولهول را ساختند؟ حتما فکر نمی کنید که یک روز گروهی از مردم مصر جمع شدند و گفتند: «هی، بیایید یک مجسمه ابولهول بسازیم!» البته که این جور نبوده. اگر مردم مصر را به حال خودشان وا می گذاشتند ترجیح می دادند وقتشان را صرف کشت و زرع کنند. برای ایجاد فرهنگ، برای ایجاد ابوالهول مصریان به دولتی مقتدر نیاز داشتند، به شخصی با بصیرت، به شخصی با ذوق، به شخصی با نیزه و شلاق.»
اگرچه ما امروز قصد نداریم در دیزباد از نیزه و شلاق استفاده کنیم، اما همچنان نیازمند درایت و کاردانی مدیرانی هستیم که حداقل خودشان بدانند چه کار می کنند؟ خوب یادم می آید که در روزهای اول دور چهارم شورای اسلامی، یکی از دیزبادی ها برایم نوشت، شورای قبلی هیچ کار نکرد و پولی هم از مردم نگرفت! اما مساله اینجاست که آیا ابوالهول دیزباد باید ساخته می شد یا خیر؟
اگر دیزباد بدون این رهبران بماند، همانطور که سال ها گذشت و کمترین تغییر در دیزباد ایجاد شد، سال ها دیگران آمده اند و منابع طبیعی ما را به تاراج برده اند، این اتفاق تکرار می شد. اما امروز با مدیریت حاکم، جریان دیگری در حال رقم خوردن است. جریانی برای ساختن ابوالهول دیزباد و برای ساخت دادن به فرهنگی که سال های طولانی است دارد شکل می گیرد و ساخته شده است.
دیزباد بیش از پیش نیازمند فضای دیالوگ است
«دیزباد وطن ماست»- امروز دیزباد را نمی توان با یک دهه پیش مقایسه کرد. شرایط دگرگون شده است. نمی توانم بگویم که دیزباد امروز بهتر از دیزباد 10 سال پیش شده است یا بدتر، اما چیزی که می توان گفت این است که دیزباد در سراشیبی توسعه قرار گرفته است، توسعه ای که ماهیت آن هنوز برای متخصصان این حوزه نیز به درستی روشن نیست.
توسعه ما را می برد تا دنیای بهتر و تسهیل شده ای را تجربه کنیم و از دنیای سنت خارج می کند. اما همین توسعه مردم را خوشبخت نکرده است. راهی است که همه جهان به آن سمت می رود و گاهی اوقات ورود به آن گریز ناپذیر است و در عین حال دارای تبعاتی است که ممکن است برای همه رضایت بخش نباشد.
ممکن است رضایت بخش نباشد که فرزندی که برای تفریح به روستا آمده است سرش مدام در گوشی اش است و اصلا نمی بیند که دور و برش چه می گذرد. اما مساله دیگر این است که اگر این امکانات به دیزباد نیاید آیا جوانی حاضر می شود وارد یک دره بسته بدون ارتباط شود؟
قطعا این دو مساله باید به گونه ای پوشش داده شوند که هیچ کدام تحت شعاع دیگری قرار نگیرند. راهی میانه باید برگزیده شود که به آن توسعه پایدار می گویند. این راه میانه ما را به مقصد می رساند. و امیدواریم تمرکز بیشتری را بر روی آن مشاهده کنیم. رسیدن به چنین شرایطی نیازمند فضای دیالوگ است. نیازمند مشارکت، همدلی و تلاش مضاعف است.
