دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.مراسم تاریخی چیله بجست دیزباد بالای نیشابور
«دیزباد وطن ماست»- چیلّه بجست یکی از آیین‌های نمادین دیزباداست بود که در آخر بهمن‌ماه، و به مدت سه شب، به انجام می‌رسد.
به گزارش دیزباد وطن ماست، جوانان بر روی تپه پیشتختگاه و پش لوکه مشعل‌هایی را بر افروخته و با دستیاری سیمی گوی‌های آتش را به دور سر خود می‌گردانند که این چرخش افقی و دوّار گوی‌های آتش، جلوه‌ای شادیانه از نور و گرما را در تاریکنای شب‌های پایانی بهمن، پدید می‌آورد.
این بهانه و نمادی می‌شود تا جوانان، به شادمانگی و روشنی‌افشانی، جَستن و گـُریختن، چلّه و سردی زمستان را به جشن و سرور برگزار نمایند. در این جشن، پوشاک و لباس‌های زمستانی کهنه را گاه، در هم پیچانیده و همان گوی‌‌هایی می‌شوند که بر آتش آفروخته و با بندی، بر پیرامون، چرخانیده می‌شوند و رسیدن بهار را به دیار سرسبز دیزباد را به انتظار می‌نشینند.
این گوی‌های برافروخته و چرخان جشن خوش‌آمدگویی به بهار و نوپوشی، با خواندن ترانه‌‌ی «چله بجست» و با نوای بلند و آهنگین و شادیانه، همراه می‌گردد:
«چیلّه بجست، بهار اَمَه
سبزه و گول‌عذار اَمَه
چیلّه بجست
سیاهی رفت
سپیده پایدار اَمَه
و یا
چیله بجست !!
ار کوجه بجست ؟؟
ار دم دروازه بجست ...
بدین مایه: چلّه‌ی زمستان گـُریخت و بهار آمد؛ سبزه و گلعذار آمد؛ چلّه گریخت و سیاهی رفت؛ سپیده‌ی پایدار آمد.
ادامه بحث مراسم ازدواج در تاریخ دیزباد
«دیزباد وطن ماست»- هادی میرشاهر در دنباله(مراسم ازدواج دردیزبادقدیم وتسلسل تاریخی آن) از عیدبری یا خونچه بری می گوید و در مورد این موضوع به شکل مبسوط توضیح می دهد.
وی می نویسد: هرمردکه هنوزنامزدِخودرابخانه نبرده و به عبارتی عروسی نکرده معمولأ درایّام عیدنوروز یک عیدی بری دارد.
ملزومات عیدی بری عبارتند از:
- برنج:X من بسنگ هشت (هرمن سه کیلوگرم) یا سنگ نه (سه کیلو وده سیر)
- روغن: X من
- کفش: X جفت
- جوراب:X جفت
- یکدست لباس سنگین (گرانقیمت) وسبک ( ارزان قیمت)
- طلاجات: X مثقال
- پشم: X من
- پنبه: X من
خرج مطبخ:
- آرد: X من
- روغن: X من
- گوشت شانه پهلو: X من
همه موارد فوق درقراردادی که مساوده می نامند و قبلأ و به امضأ طرفین خانواده عروس و داماد و حاضرین رسیده است.
مراسم عیدی بری
در یکی از اعیاد ملّی و یا مذهبی مثل عید نوروز یا غدیر، خانوادهِ پسر مقدار جنسی را که در مسوده نوشته بودند فراهم و راهی خانواده عروس می شوند.
اقلام مطروحه عبارت بودند از: برنج و روغن، قند وچای، فلفل و زرچوبه کفش و جوراب، لباس و زیور آلات، مقداری پول به عنوان ته کفشی و ...
شماری اززنان فامیل وبستگان، این اقلام رادر خُنچه(مجمعه وسینی) گذاشته و روی سرخانم ها دایره زنان بخانه پدر عروس می برند. به این مراسم عیدی بُری می گفتند و خانواده دختر عدّه ای از زنان فامیل خود را دعوت کرده که این خُنچه ها را خالی کنند.
همه مدعوین درمنزل پدرعروس جشن و پایکوبی راه می اندازند و پس ازصرف نهار منزل عروس را ترک می کنند و دایره زنان به خانوادهِ داماد بر می گردند. خانواده دختر هم متقابلأ چیزهایی مثل پیرهنی یا قواره کت و شلوار و کفش که برای دامادشان خریده اند درخُنچه های خالی می گذاشتند و ازطرف خانواده عروس یک عدد دستمال یا حوله کوچک بهرخُنچه بر می دادند.
زیدی که دختردار بود تعریف می کرد: ما دختر دارها از اوّل تا آخر وصلت مان کلاه سرمان می رود و فقط مسئله شیره مالی است. این اقلام خوراکی که آورده شده به مصرف نهار مدعوین دوطرف می رسد و در مقابل پدر دختر مجبور است کت و شلوار و کفش خودش را برای داماد بفرستد. این هم دخترداری و خدمات خانواده داماد!
مراسم خط کشیدن دور دیزباد با حضور دیزبادی ها برگزار می شود
«دیزباد وطن ماست»- مطابق سنت دیرین در اردیبهشت هر سال مراسم خط کشی دور دیزباد انجام می شود.
به گزارش دیزباد وطن ماست، در این مراسم که امسال در روز 15 اردیبهشت با حضور دیزبادی ها برگزار می شود دو نفر برگزیده دور ده را با شمشیر مخصوص خط می گیرند.
این مراسم که قدمت طولانی در دیزباد دارد با قرار دادن شمشیر یکی از این دو نفر بر روی زمین آغاز می شود و با خواندن دعاهایی در حین قدم زدن پیرامون ده ادامه می یابد.
این دو نفر این خط را تا آنجا ادامه می دهند تا بار دیگر به نقطه اول برسند. مادامی که این دو نفر در حال حرکت هستند و نوک شمشیر روی زمین قرار دارد نباید با یکیگر صحبت کنند و آنها در این مدت فقط ذکر ودعای مخصوص را می خوانند. برای صحبت کردن با یکدیگر و یا استراحت باید نوک شمشیر را از روی زمین برداشته و به سمت بالا نگه دارند.
پایان بخش این سنت صرف آش نذری است که به همین مناسبت همه مردم در کنار یکدیگر جمع می شوند.
هدف از انجام این سنت دیرین دفع بلایا و حوادث غیر مترقبه نظیر سیل، تگرگ، طوفان، سرما و ... از محصولات کشاورزی می باشد.
البته برای برخی از حوادث مراسم خاص دیگری نیز وجود دارد.
