دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.خداقوت دیزبادی ها به معلم هاشمی: ما تلاش هایتان را فراموش نمی کنیم
«دیزباد وطن ماست»- معلمان دیزباد از اولینشان تا آخرینشان، شخصیت های ویژه ای بوده اند. آنها انسان های شریفی بوده اند که مهمترین انگیزه شان اعتلای فرهنگ و توسعه انسانیت و آموزش تعهد به محیط پیرامونش بوده است.
به گزارش دیزباد وطن ماست، هاشمی، معلم مدرسه دیزباد امروز تنها یک معلم نیست. او شخصیتی دوست داشتنی برای دانش آموزان و والدین و تمام دیزبادی هایی است که در ایجاد شرایط مناسب برای دانش آموزان فعالیت می کنند.
فعالیت حدود یک ماهه ایشان برای آماده سازی فضای مدرسه دیزباد قبل از سال تحصیلی و بعد از آن کمک به تجهیز مدرسه بلحاظ مالی از جمله اقدامات این مرد نازنین و دوست داشتنی بوده است.
مردم دیزباد و شورای اسلامی همواره در تمام فعالیت ها قدردان زحماتی که عزیزانمان برای توسعه و آبادانی دیزباد می کشند هستند و بدین جهت دیزباد وطن ماست زبانی می شود برای ذکر این سپاس عمیق از معلم عزیز که یادش همواره در خاطر ما خواهد ماند.
معلم هاشمی عزیز! قطعا کودکانی که امسال مهرماه به مدرسه می آیند و با آموزش های شما تعلیم می گیرند تا سال ها رفتار و گفتار و کردار شما ملکه ذهنشان خواهد شد و بویژه وقتی تلاش شما را برای توسعه فضاهای آموزشی شان می بینند، الگویی عملی از یک انسان نیکوکار در ذهنشان نقش خواهد بست. انسانی که نه جویای تعریف است و نه خواهان تمجید و برای خدمت به مردم تلاش می کند. خدا قوت.
این خداقوت را هم به تمام والدین و اعضایی می دهیم که این روزها در حال آماده سازی مدرسه دیزباد هستند تا شروع مدرسه فضایی زیبا و دل انگیز برای کودکان مان باشد.
دست مریزاد به این توان و دست مریزاد به این همت والای شما
نظر مردم دیزباد در باب تخریب مدرسه
«دیزباد وطن ماست»- مخروبه مدرسه دیزباد برای سال های دهه 60، 70، 80 و 90 بر دل مردم دیزباد دردی بود عمیق از زخمی فراموش نشدنی.
زخمی که حسودان بدگهر آن را بر قلب مردم دیزباد ایجاد کرده بودند و فکر نمی کنم تا همیشه تاریخ فراموش شود. چراکه آن مدرسه همچون پدری مهربان و مادری باگذشت به فرزندان خود برای سال ها درس داده بود و اینک که فصل باردهی آن گذشته بود با ناجوانمردی سقف ها و پنجره هایش از بین رفته بود.
نمی دانم چه چیز می تواند این درد را فرو بکاهد و آن نوستالوژی زیبای دوران مدرسه را بار دیگر برای مردم دیزباد فراهم کند.
مدرسه ای که ساخت مجدد چیزی مانند آن چند میلیارد هزینه دارد مانده بود و شورای اسلامی تصمیم گرفت تا آن را کاملا از بین ببرد. این تصمیم تصمیمی عاقلانه بود که در عین حال حرف و حدیث های زیادی را به همراه داشت و دارد.
گروهی معتقد بودند که نباید این سمبل فرهنگی در دیزباد از بین می رفت. اتفاقا باید آن خرابه ها نگهداری می شد تا همگان بدانند که چه بر سر دیزباد آمده است و قطعا این دانایی با پاسخ به چراهای ویرانی مدرسه دیزباد باعث می شود که کارایی مدرسه مخروبه بدست آید.
اما از طرف دیگر دیزباد در مسیر توسعه قرار گرفته است و نگاه بر این است که کاری نکنیم که مردم درگیر سلفی گری شوند. سلفی گری به این معنا که صرفا بخواهند دیزباد را در گذشته آباد آن ببینند و نخواهند نگاهی مجدد به دیزباد و آبادانی آن داشته باشند.
ساخت زمین ورزشی مناسب برای دیزباد و یا هر پروژه دیگری می تواند بار دیگر چهره زیبای دیزباد را به روزهای قبل بر گرداند. اگرچه شاید برخی خاطرات هرگز فراموش نشود.
بدین لحاظ مردم دیزباد بیشتر از اینکه مخالف خراب کردن خرابه ها باشند نظر موافق به این مساله داده اند که در تصویر ذیل مشاهده می کنید.
نگاهی اجمالی به مدرسه دیزباد
«دیزباد وطن ماست»- شاید گاهی از خودمان بپرسیم که مدرسه دیزباد دقیقا چگونه آغاز شد؟ کی آغاز شد؟ و چه کسانی بانیان آن بودند؟ در این یادداشت به برخی از این سوالات پاسخ داده می شود.
شروع ساخت مدرسه دیزباد به سال 1313 بر می گردد. در سال 1319 دبستان دیزباد راه اندازی شد و در سال 1332 دبیرستان این مدرسه راه افتاد.
در سال 1348 روستای دیزباد به عنوان تنها روستایی که 100 درصد مردم آن باسواد هستندبه یونسکو معرفی و در انجا ثبت شد.
یادداشت روزنامه کیهان در مورد دیزباد به تاریخ 25 خرداد 1351 باز می گردد که در آن مطلبی با عنوان «دیزباد دهکده با سوادها» درج شد.
در همان سال تقدیرنامه خانم دکتر فرخ رو پارسای وزیر فرهنگ وقت به مدیر وقت مدرسه دیزباد اهداء شد که یکی از افتخارات دیزباد در آن زمان می باشد.
در سال 1369 مدرسه دیزباد به طور کامل تخریب شد و کلیه مصالح آن به روستای حشمتیه بخش زبرخان حمل شد.
امیدوارم که این اطلاعات توانسته باشد نظر شما را به خود جلب کند.
آینده مدرسه دیزباد پس از تخریب
«دیزباد وطن ماست»- وقتی در سال 69 یا به گفته ای 70 مدرسه دیزباد بنا به دستور ادیب، مسئول آموزش و پرورش زبرخان تخریب شد و کلیه آهن ها و چوب های آن به همراه درها و پنجره آن به روستای حشمتیه حمل شد، مردم دیزباد درک کردند که چگونه می توان یک جفای بزرگ بر سر تاریخ یک سرزمین روا داشت.
در کشوری که ثروت نفت آن می توانست به بهترین شکل ساخت مدارس آن را تامین کند، باید بنایی سالم تبدیل به خرابه شود تا مدرسه ای در نقطه ای دیگر ساخته شود.
نقل تاریخ گاهی اوقات آنقدر تلخ می شود که قلم میل به توقف می کند و داستان تخریب مدرسه دیزباد به همان اندازه برای مردم دیزباد تلخ است.
در نتیجه بعد از گذشت 25 سال مدرسه دیزباد محل دفن زباله می شود و دیگر هیچ منفعتی برای مردم دیزباد ندارد تا اینکه شورای اسلامی برای استفاده ازآن فضا به عنوان فضای ورزشی گرفت.
اما آیا آن مکان باید تبدیل به زمین فوتبال شود؟!
قطعا مردم دیزباد ثروت بزرگی را از دست داده اند که چنین سرانجامی برای محل علم آموزی شان پدید آمده است. آیا جهت توسعه باید به همین سمت باشد؟ دیزباد امروز نیازمند احیای این سنت است و حرکت از علم آموزی به تفریح، چیزی نیست که بتواند روح مردم دیزباد را آرام کند.
مردم دیزباد چیزی می خواهند که بتواند ادامه یک راه باشد که حدود 90 سال پیش بنیان گذاری شده است و آن علم آموزی می باشد.
قطعا مدیران دیزبادی برای اینکه این خواسته را تامین کنند باید بتوانند مدرسه دیزباد را جایگزین کنند. با یک پژوهشکده، پژوهشگاه، دانشکده، دانشگاه و یا چیزی که بتواند معادل و حتی برتر آن آن مدرسه در زمان حال عمل کند.
پیشینه خودش راهنمای خوبی برای آینده است، منتها امروز نیاز داریم که باز گردیم و ببینیم که آن مردم که در 80 سال پیش با مدرسه از جهل در آمدند، امروز بزرگتر از گذشته هستند و نیازمند جایگاهی فراتر از گذشته هستند تا دیزباد برایشان تنگ نیاید.
این ها اندیشه هایی هستند که می توانند مبنای حرکت های بزرگی باشند، به شرط اینکه اولا درک شود و در ثانی همتی برای به ثمر رساندنشان شکل بگیرد.
مدرسه دیزباد تبدیل به زمین ورزش شد
«دیزباد وطن ماست»- یکی از دوستان دیزبادی تصاویری از مدرسه دیزباد ارسال کرده است که نشان می دهد این مدرسه با خاک یکسان شده است.
طبق اظهار رئیس شورای اسلامی دیزباد در این خصوص، جموعه مدرسه یک دیوار در جوار کوچه شرقی داشته است و با خطر ریزش برای عابران روبرو بوده است. همچنین در ضلع غربی دو دیوار از توالت بدون سقف آن باقی مانده بوده است که صرفا ظاهر روستا را خراب می کرده است.
مهندس کردی افزود: شورای اسلامی و شورای مشورتی قصد واگذاری این مجموعه را به مردم داشته است که علیرغم پیگیری های انجام شده با این اقدام موافقت نشده است.
لذا پیشنهاد شده است که از این فضا به عنوان فضای ورزشی استفاده شود. شورای اسلامی با حمایت دکتر مسعود میرشاهی و علی میرشاهی (ابوطالب) این مجموعه را تسطیح کرده اند تا پس از تورکشی در اطراف آن تبدیل به فضای ورزشی برای فوتبال و والیبال شود.
