دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.
دیزباد وطن ماست
سایت رسمی روستای دیزباد علیا (بالا) از توابع شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی ایران.دیزباد در «سایت گردشگری جاذبه ها»
«دیزباد وطن ماست»- سایت گردشگری جاذبه ها به بخش های مختلف روستای دیزباد پرداخته و گزارش خوبی از آن ارائه داده است.
به گزارش دیزباد وطن ماست، عنوان این گزارش، «روستای دیزباد نیشابور ، از زیباترین و باسوادترین روستای ایران» است و تمرکز آن بر زیبایی های دیزباد قرار گرفته است.
روستای دیزباد از توابع شهرستان نیشابور، پس از ماسوله گیلان، زیباترین روستای پلکانی ایران است و گفته می‌شود باسوادترین روستای ایران است.دیزباد از جاذبه های گردشگری نیشابور، در ۸۰ کیلومتری جاده مشهد – نیشابور و روی سلسله جبال بینالود، در میان رودخانه‌ها و چشمه‌های جوشان و باغ‌های سرسبز قرار دارد. روستایی پر از توربین‌های بادی که وقتی به چند کیلومتری آن می‌رسید، تغییر ناگهانی دما را به خوبی حس می‌کنید و خنکای ناشی از آب‌وهوای مطبوع آن، حال و هوای روح و جسمتان را عوض می‌کند.
پیشینه تاریخی این روستا به سال ۹۵ هجری شمسی می رسد به طوری که اسم آن چندباری در طول تاریخ تغییر کرده است؛ در قرن سوم به قصرالریح و در بعدها به چهل اشکوب معروف بوده است. تاریخ طولانی و پیشینه فرهنگی، هویت مردم این ناحیه را با تحولات زیادی روبرو کرده است. یکی از ارزشمندترین منابعی که باعث این تحول فرهنگی شده افتتاح مدرسه ناصرخسرو در سال ۱۳۱۲ بوده است. تاسیس این مدرسه خانواده ها را تشویق کرد تا بچه ها را به مدرسه بفرستند، کم کم خانواده های بیشتری از روستا به این کار روی آوردند و همه بچه ها باسوار شدند. با اینکه در آن زمان در روستاهای دیگر رفتن به مدرسه کار چندان متداولی نبود اما این کار در روستای دیزباد امری عادی به حساب می آمد.
قدمت دیزباد و سوابق فرهنگی آن موجب دگرگونی هویت مردم شده و تأسیس مدرسه ناصرخسرو دیزباد در سال ۱۳۱۲ از دگرگونی های فرهنگی این دیار بوده است. امروز بیشتر مردم روستا در دانشگاه تحصیل کرده و برای پیشرفت بیشتر به شهرهای مجاور رفته اند اما زادگاه پدری شان را فراموش نکرده و در ماه های گرم سال به آن سر می زنند.این روستا توانسته است نخبگانی را به جامعه تحویل دهد که موجب مباهات همه روستاییان شده و در سال ۱۳۴۸ به‌عنوان یکی از معدود روستاهای با ۱۰۰ درصد باسواد جهان در یونسکو به ثبت رسیده است.
روستای دیزباد به مانند روستای معروف ماسوله، معماری پلکانی دارد اما در آن خبری از جنگل های سرسبز و انبوه شمال نیست. بیشتر مردم این روستا ساکن مشهد و نیشابور هستند و در فصل های بهار و تابستان برای کارهایی مثل باغداری راهی این دیار می شوند. اکثر مردم دیزباد بالا، باغداری را به عنوان شغل دوم خود انتخاب کرده اند اما در نظر بیشتر آن ها باغداری تنها بهانه ای برای بودن در زادگاه است نه کاری برای پول درآوردن و امرار و معاش.از دیرباز شغل بیشتر ساکنان این محل باغداری بوده و امروز هم این شغل هچنان ادامه دارد.
این روستا دارای خاک بسیار حاصلخیز و آبی گوارا و غنی از املاح مفید و خنک بوده که این موارد در کنار باغداری بسیار علمی و اصولی که زاییده سواد همه اهالی روستا است، موجب بازدهی کمی و کیفی باغ‌ها شده و محصولات کاملاً ارگانیک و درجه یک را به وجود می‌آورد، به طوری که بعضی محصولات آن در جهان در زمره بهترین‌ها در شاخه محصولات باغی ارگانیک است. ظرفیت ممتاز روستا از یک طرف و توجه ویژه به سلامت و کیفیت محصول از طرف دیگر این منطقه را در رده صادرکنندگان عمده گیلاس و آلو به بازارهای اروپایی و حاشیه خلیج‌فارس تبدیل کرده و تنوع و کیفیت گیاهان دارویی نیز از دیگر سرمایه‌های طبیعی این روستاست.
گیاهان و گل های دارویی زیادی در روستا وجود دارد که بیش از 150 گونه را شامل می شود. قبلا افراد برای استفاده از گیاهان دارویی آنها را از ریشه خارج می کردند ولی در حال حاضر جلوی این کار را گرفته شده و کوه پوشیده از این گیاهان است.
در این منطقه شکار ممنوع شده است. کبک و بزکوهی از جانوران منطقه هستند. از سوی محیط زیست نیز پرندگانی نظیر چکاوک در این روستا رها سازی شده است.
مردم این روستا به آداب و رسوم سنتی خود کاملا پایبند هستند، نکته ای که جذابیت روستا را بیشتر کرده است. یکی از مراسم فرهنگی و سنتی این روستا «مراسم چیله بجست» است، آیینی که در شب آخر بهمن ماه برگزار می شود برای شکران نعمت های بیکران خداوند. این مراشم شباهت زیادی به چهارشنبه سوری دارد و با اینکه در سالیان اخیر فراموش شده بود اما در سال ۹۳ دوباره احیا شد.
روستای دیزباد همان طور که از اسمش مشخصه منطقه ای بادخیز است و از سال ۲۰۰۲ با احداث نیروگاه بادی در این منطقه از این باد برای تولید برق استفاده می شود. این باد همچنین آب و هوای خنک و لطیفی را برای دشت های شمالی و میانی نیشابور رقم می زند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید اولین شبکه برق خصوصی کشور در این روستا برقرار شده است. در زمان های دور مشکل رفت و آمد در هنگام تاریکی هوا، محصلان روستا را بر آن داشت تا اولین اولین شبکه برق خصوصی کشور را راه اندازی کنند.
صنایع دستی روستا در گذشته پارچه بافی بود. انواع پارچه ها، دستکش، نمد مالی برای زیرانداز، جوراب پشمی و از کارهای دستی مردم این روستا بوده ولی درحال حاضر کمتر شده است. صنایع چوبی نیز در روستا وجود داشته که بعضا در پنجره ها مورد استفاده قرار گرفته است.
سنت نوحصار ملی شده است
«دیزباد وطن ماست»- بحث بر سر ملی شدن سنت نوحصار دیزباد یکی از چالش برانگیزترین مسائلی بود که در سالهای اخیر مطرح شده است و موافقان و مخالفان زیادی داشت.
به گزارش دیزباد وطن ماست، اگرچه تصمیم بر ملی شدن سنت نوحصار گرفته شده بود و فرماندار نیشابور در خلال برنامه جام نوحصار دیزباد 95 آن را اعلام کرد اما ما در دیزباد وطن ماست، این موضوع را به پرسش گذاشتیم.
نتایج حاکی از رویکرد خاصی به مساله ملی شدن سنت نوحصار بود که البته شاید زیاد مطلوب تصمیم گیران این حوزه نبود. با این حال بنا به رسالتی که در دیزباد وطن ماست برای مخاطبان خود قائل می شویم این نظر سنجی را منتشر می کنیم.
در نوحصار هر خاندان دیزبادی جایی مشخص برای نشستن دارد
«دیزباد وطن ماست»- یکی از مشکلات حضور غیر دیزبادی ها در مراسم نوحصار این است که در دیزباد عموما هر خانواده و اولاد جایی برای نشستن دارد و تقریبا تمام فضای نوحصار نیز مالک خودش را در روز نوحصار دارد.
بنابراین اگر خانواده ای بخواهد مضاف بر دیزبادی ها وارد نوحصار شود باید یا مهمان دیزبادی ها باشد یا یکی دو روز قبل از نوحصار بیاید و چند نفری یک قسمت از کوه را برای خودشان صاف کنند.
ضمن اینکه هر درخت در دیزباد مالک خاصی دارد که باید اجازه آن مالک در زمان نوحصار از او گرفته شده باشد. یک مراسم معنوی نباید با نارضایتی مالک برگزار شود. چراکه خود معنویت مراسم به همین رضایت هاست.
مشکلی که در سال های اخیر ایجاد شده است این بوده که برخی خانواده ها می آیند و بدون آگاهی نسبت به این مساله جای گروهی را می گیرند یا در مکانی که اجازه ندارند اطراق می کنند و همه این ها خاطرات تلخی را برای کسانی که آن محل را برای چندین سال در اختیار داشته اند به همراه می آورد.
شاید در انتهای دره بتوان جایی را برای افرادی که خارج از جامعه دیزبادی در نوحصار شرکت می کنند فراهم کرد اما باز هم این مساله قابل کنترل نیست.
در واقع مراسم نوحصار آنقدر خانوادگی است که حضور غیر اعضای خانواده در آن نوعی نارضایتی در میان دیزبادی ها ایجاد می کند. وقتی این معذوریت توسط غیر دیزبادی ها دیده می شود باز خودش تولید نارضایتی می کند.
اینکه توریستی شدن دیزباد و به تبع آن مباحث دیگر تا چه اندازه می تواند به این نارضایتی ها دامن بزند جای تامل دارد و امیدواریم که در این زمینه فکر و برنامه ریزی شود.
با تشکر از علی احتشام برای ارسال عکس دیزباد