«دیزباد وطن ماست»- امروز در میان پیام های زیادی که معمولا از گوشه کنار دریافت می کنم، با پیام جالبی برخوردم.
متن پیام اینچنین بود: «سلام و عرض ارادت
سایکل توریست و ایرانگرد هستم، هفته پیش مسیر مشهد-نیشابور را رکاب زدم. بارها نام دیزباد را شنیده ام، خوشحال می شوم در شناخت دیزباد بخصوص فرهنگ مردم راهنمایی کنید.
jamilehvakilii@ اینستا»
جمیله وکیلی نامی بود که وقتی در اینترنت جستجو کردم، متوجه مخاطب نازنینی شدم که در دورانی که اکثر افراد در آن جایگاه به نصیحت نوادگانشان می پردازند، پای بر رکاب دوچرخه نهاده و ایرانگردی را با شعاری بسیار آشنا برای مردم دیزباد، آغاز کرده است.
شعار وی این بوده است: «پیش به سوی دنیایی عاری از زباله»!
جالب اینجاست که ایشان به درستی سایت دیزباد وطن ماست را پیدا کرده است و ما نیز به ایشان خیر مقدم گفته و امیدواریم که در مسیر بازگشت به دیزبادتشریف بیاورند. همچنین به ایشان و همرکابشان عرض خیر مقدم داشته و می گوییم که مردم دیزباد نیز بر راه شما استوارند. ما نیز روستای خود را عاری از زباله کرده ایم.
به گزارش خواندنی نسیم سهیلی، روزنامه نگار روزنامه خراسان توجه فرمایید:
خراسان/ بعضی از ما وقتی پا به سن میگذاریم و از میان سالی عبور میکنیم، دنیا برایمان به آخر میرسد و به محض بازنشسته شدن، خودمان را نیز از همه تفریحات بازنشسته می کنیم! اما هنوز کسانی پیدا می شوند که گوش شان به این حرف ها بدهکار نیست و دنبال آرزوها و اهداف شان هستند. برای این آدم ها سن واقعا مصداق یک عدد در شناسنامه است! به همین منظور و چند روز مانده به آمدن فصل زیبای بهار با دو بانوی دوچرخه سوار مشهدی همکلام می شویم که گرچه از سنین میان سالی گذر کرده اند اما عشق و امید به زندگی، شور دیدن ایران و سفر کردن هنوز در دل شان جوان است.
سفرهایی ساده، ارزان و بدون آلایندگی
«جمیله وکیلی» و «شیرین کامرانیان» دو بانوی دوچرخه سوار و ایرانگرد که هر دو بیش از 60 سال دارند، نخستین و طولانیترین سفرشان را شهریور ماه امسال از مشهد آغاز کردند. آن ها در این سفر تا اردبیل پیش رفتند و در همدان، رکاب زنی مسیری به طول 2300 کیلومتر در 37 روز را به پایان رساندند. دومین سفر آن ها رکاب زنی در خط ساحلی جنوب بود که اول بهمن از آبادان شروع شد و پس از طی شهرها و بنادر به بندر لافت رفتند و در جزایر قشم، هرمز و هنگام نیز به طور کامل رکاب زنی کردند. مسافت طی شده در این سفر نیز 1500 کیلومتر بود. این دو بانو شعار گردشگری رکاب زنی شان را «پیش به سوی دنیای عاری از زباله» انتخاب کرده اند. آنها همچنین میخواهند نشان دهند که می توان سفرهایی ساده، ارزان قیمت، پر از تجربه جذاب و فراموش نشدنی را بدون آلایندگی محیطی تجربه کرد.
«جمیله وکیلی»، 61 ساله و کارشناس زبان انگلیسی:
هدفم دیدن نقطه نقطه سرزمین زیبایمان است
«جمیله وکیلی» متولد 1336 و کارشناس زبان انگلیسی است. این بانوی دوچرخه سوار و گردشگر قبل از دوچرخه سواری، پیگیر کوهنوردی، سنگ نوردی و غار نوردی بوده و پنج رشته کوه بلند ایران را فتح کرده است. او سپس دوچرخه سواری را از ابتدای راه آغاز کرد و به گفته خودش حتی بلد نبود سوار دوچرخه شود و طبیعتا آن قدر زمین خورد تا یاد گرفت. «وکیلی» درخصوص چگونگی برخورد خانواده با سفرهایش می گوید: «خانواده همیشه مشوق من بودند اما قبل از شروع سفر، ما و خانواده هایمان به این دلیل که دو خانم تنها بودیم و می خواستیم مسیر ناآشنایی را رکاب بزنیم از بابت امنیت نگرانی هایی داشتیم اما خوشبختانه به هیچ مشکل خاصی برنخوردیم.»
در سفر با دوچرخه، سختی نمیبینم
این بانوی ایرانگرد شناخت ایران را هدف اصلی خود می داند و بیان می کند: «عاشق این ورزش هستم. با دوچرخه می توانی قدم به قدم کشور را ببینی. درصورتی که ماشین این امکان را ندارد و از خیلی جاها عبور می کند. ایران همه جایش زیباست و من معتقدم تا زمانی که نقطه نقطه ایران را ندیده ام، به خارج از کشور سفر نکنم. برنامه بعدی من دیدن غرب کشور است.» او درباره سختی های این نوع سفر می گوید: «زمانی که رکاب می زنم تنها لذت می برم و سختی خاصی در برنامه ها نمی بینم چون قبلا کوهنوردی کردم و به شرایط سخت عادت دارم. در مسیر گردنه حیران که سربالایی و سرازیری های زیادی داشت، من تنها لذت می بردم و تلاشم این است تا انتهای هر برنامه ای بروم. دوست ندارم آن را نیمه رها کنم.»
از مهمان نوازی مردم شوکه ام
او به مهمان نوازی مردم اشاره می کند و می گوید: «مردم به ویژه جنوبی ها برایمان سنگ تمام گذاشتند، برخورد شان عالی بود و همیشه از ما استقبال می کردند در حدی که گاهی شوکه می شدم. شبی نبود که بخواهیم جایی را اجاره کنیم و در طول این مدت تنها دو شب از مسجدها برای اقامت استفاده کردیم. حتی کسانی که از کنارمان عبور می کردند، بطری آب، میوه و خوراکی به ما تعارف می کردند. درسفر جنوب، در جاده بودیم که ماشینی با این که فاصله زیادی داشت خودش را به ما رساند و راننده فلاسک چای و مقداری شکلات به ما داد و گفت که همین کار از دستش برمی آمده.»
مردم عکس ما را به والدین شان نشان می دهند
این بانوی ایرانگرد درباره یکی از جالب ترین خاطره هایش می گوید: «چیزی که برای اغلب مردم جالب بود و به خاطر آن با ما عکس می گرفتند، این بود که می خواستند آن ها را به پدر و مادرهایشان که همسن ما بودند و با دارو زندگی می کردند، نشان دهند. به نظر من انسان تا زمانی که زنده است باید زندگی کند. در فرهنگ ما وقتی به 50 سالگی می رسیم، فکر می کنیم دیگر همه چیز تمام شده و دست از هر نوع فعالیتی می کشیم اما من می گویم از 50 سال به بعد تازه دوره جدیدی از زندگی انسان شروع می شود که باید برای خودش زندگی کند. چون پیش از آن متعلق به خانواده و جامعه بوده و وظایفی داشته که حالا تا حدودی از آن فارغ شده است.»
«شیرین کامرانیان»، 63 ساله، استاد دانشگاه:
باور کنید با دوچرخه هم میشود سفر کرد
«شیرین کامرانیان» دیگر بانوی دوچرخه سوار نیز متولد 1334 در مشهد است و کارشناسی پرستاری دارد. او در سال 90 بازنشسته شد و تا پنج سال پس از آن نیز در دانشگاه آزاد به عنوان مدرس مشغول به کار بود. رشته اصلی ورزشیاش کوهنوردی است وارتفاعات زیادی در ایران، همچنین تعدادی از قله های خارجی از جمله آرارات ترکیه،آراگاتس ارمنستان، آدامز پیک در سریلانکا و بلندترین قله آفریقا یعنی کلیمانجارو را فتح کرده است. این بانو در خصوص شروع دوچرخه سواری و ایرانگردی می گوید: «از 10 سال پیش در رشته دوچرخه سواری کوهستان و از سال 94 در رشته سایکل توریستی فعالیت جدی خود را آغاز کردم. در ضمن در هفته به طور متوسط سه برنامه دوچرخه سواری تمرینی دارم.»
دوچرخه سواری به انسان انرژی می دهد
او هدفش از این سفرها را گسترش فرهنگ دوچرخه سواری برای کمک به حفظ محیط زیست بیان می کند و می افزاید: «بزرگ ترین انگیزه من برای دوچرخه سواری علاقه مندی به آن بود و این که این وسیله، ساده و بدون آلایندگی است و می تواند محیط زیست را از مشکلاتی که امروز با آن دست به گریبان است نجات دهد. دوچرخه و سفر انرژی لازم را به انسان می بخشد، سلامتی روح وجسم را تضمین می کند و باعث قدرتمند شدن فرد می شود.»
رفتار جالب زوج گرگانی با این مسافران
«کامرانیان» درباره خاطرات تلخ و شیرین سفرهایش می گوید: «نکته جالب برای مردم این بود که ما دوتا خانم بالای 60 سال بودیم که در مسیری طولانی قرار بود رکاب بزنیم و زیباترین لحظات در سفر برای من زمانی بود که لبخند رضایت و تشویق زنان و دختران هموطنم را می دیدم. خوشبختانه در طول مسیر سفر چه ساحل شمالی و چه ساحل جنوب مردم مهربان کشورمان ما را حمایت و پشتیبانی کردند و ما با امنیت کامل توانستیم سختی های سفر را پشت سر بگذاریم. محبتهای بی دریغ مردم کشورمان هرکدام خاطره ای بس زیبا و شیرین برای ما ساخت. مثلا در سفر شمال هنگامی که وارد گرگان شدیم یک زوج گرگانی با اصرار بسیار زیاد از ما که تعدادمان هم زیاد بود، دعوت کردند به منزلشان برویم. آنها با وجود داشتن فرزند کوچک آپارتمان خودشان را ترک کردند و به منزل پدری شان رفتند تا ما بتوانیم استراحت کنیم.
دوچرخه سواری جاده ای نیازمند حمایت است
او درباره مسیر جاده ای کشور گلایه هایی دارد که شنیدنی است: «بدیهی است که دوچرخه سواری شهری و جاده ای هنوز در کشور ما جایگاه خودش را به دست نیاورده و رکاب زنی در جاده به خصوص جاده های بدون شانه خاکی با وجود رفت و آمد ماشینهای سنگین فوق العاده خطرناک است. دولتمردان و دلسوزان جامعه باید توجه بیشتری به این رشته ورزشی برای حفاظت از محیط زیست وکمک به حل مشکلات آلودگی هوا داشته باشند. مانند کشورهای پیشرفته که بسیاری از مشکلات را با فرهنگ استفاده از دوچرخه به حداقل رسانده اند.»
خوشحالیم که خانم وکیلی و خانم کامرانیان از دیزباد عبور کردند و خوشحالیم که پیامتان را دریافت کردیم. بدانید که ما هم مثل شما به طبیعت متعهدیم و امیدواریم که گروه هایی از دیزباد نیز مسیر شما را طی کنند. شاد باشید و پر انرژی و امیدواریم که مسیر خود را تا جاییکه می توانید ادامه دهید و پیاممان را جهانی کنید.
«دیزباد وطن ماست»-با اهدای سلام و عرض ادب خدمت کلیه دیزبادی ها و دیزباد دوستان. به جهت داشتن آرشیوی جامع از سایت دیزباد وطن ماست که بالغ بر 20 سال اخبار و روزنوشت های دکتر عادل میرشاهی را شامل می شود، این یادداشت منتشر می شود.این مجموعه شامل:
نوشته های پروفسور شاهرخ میرشاهی، مهندس محمود کردی، هادی میرشاهی، محمد میرشاهی استاد، رحیم غلامی، فرخ میرشاهی، کلیه اخبار و رویدادهای یک دهه اخیر، برنامه های توسعه پایدار دیزباد، خاطرات دیزبادی ها، ضرب المثل ها، مسافرانی که در این یک دهه به دیزباد آمده اند، کلیه مطالب منتشر شده در سایت های دیگر در طی 20 سال گذشته که بسیاری از آنها دیگر در دسترس نیستند، بیانیه ها و اخبار شوراهای اسلامی دوره های اخیر و معرفی شاعران و نویسندگان دیزبادی، سنت نوحصار و تمام اطلاعاتی است که می تواند مبنای پژوهش های شما در حوزه جامعه شناسی، زبانشناسی، جامعه شناسی توسعه، جامعه شناسی روستایی، مردم شناسی، ارتباطات، جغرافیا، زمین شناسی، ادبیات، تاریخ و ... باشد. کل محتوا بالغ بر 2000 صفحه است و می توانید با خرید این محصول این پکیج را در دو فرمت در اختیار داشته باشید.
لطفا در صورت تمایل به ارجاع در پایان نامه ها و مقالات خود از این اثر استفاده نمایید.
«دیزباد وطن ماست»- دکتر مسعود میرشاهی، یکی از فرهیختگان دیزبادی و یکی از سرآمدان و مفاخر فرهنگی کشور است.وی در این یادداشت به زبان انگلیسی مروری بر کلیات خاکی خراسانی، شاعر نامدار دیزبادی داشته است. وی پیشتر کلیات خاکی خراسانی را با کمک مرحوم غیاث الدین میرشاهی منتشر کرد و این دیوان در کتابخانه های دیزبادی ها در دسترس است.
«مسعود میرشاهی»٬ بنیادگذار «انجمن رودکی» در پاریس است. این انجمن در سال ۱۹۹۳ با هدف پژوهش در گسترهی فرهنگ ایرانی در کشورهای آسیای میانه٬ ایران و قفقاز بنیادگذاری شد. از جمله فعالیتهای میرشاهی میتوان به انتشار کتابهای ادبی و فرهنگی اشاره کرد. «شعرهای زنان افغان» یا «ادب و فرهنگ تاجیکستان» نمونهای از کتابهایی ست که میرشاهی در نشر و توزیع آن نقش داشته است. او همچنین مسوولیتهای انجمنهای دیگری را به نامهای «روز جهانی نوروز» را برعهده دارد و چندین سال مسئول «انجمن فرهنگ ایران» بوده است.
شما می توانید متن این یادداشت را از فایل زیر دانلود کنید.
دانلود متن انگلیسی یادداشت پروفسور شاهرخ (مسعود) میرشاهی (مروری بر کلیات خاکی خراسانی دیزبادی)
«دیزباد وطن ماست»- در چهار بخش گذشته موضوعات مختلفی از رئیس شورای اسلامی دیزباد پرسش شد که ایشان با نهایت حوصله به سوالات پاسخ دادند. در این بخش سوالات مصاحبه به پایان می رسد. بخش پایانی مصاحبه با مهندس علیرضا میرشاهی، رئیس شورای اسلامی دیزباد را با هم می خوانیم.
41. رابطه بین روستاهای اطراف و شورای فعلی در چه وضعیتی است، آیا با شوراهای اطراف دیدار و گفتگو داشتهاید؟ آیا در این زمینه برنامهای وجود دارد؟
شکر خدا تبادل اطلاعات، هماهنگی و برگزاری جلسات وجود دارد و معضلات همواره بررسی میشود.
42. آیا امسال نوحصار برگزار میشود؟ در سالهای پیشین مقارن شدن بازیهای جام نوحصار با شب پیش از نوحصار باعث میشد که بسیاری از جوانان در برنامه نوحصار کمرنگ حاضر شوند، آیا امسال دراینخصوص تمهیدی برای برنامهریزی دیده میشود یا خیر؟
امیدواریم و نشانهها حکایت از برگزاری این مراسم خاص را دارد، ببینید اگر جوانان ما جام نوحصار را برگزار میکنند به عشق نوحصار است و حضور آنان در مراسم کمرنگ نبوده البته برخی افراد چه ورزش کنند و چه نکنند اهل پیادهروی نبوده و تمایل به شرکت ندارند، امیدواریم بخش معنوی حضور در مراسم نوحصار به جوانان یادآوری گردد، اصل اتحاد همدلی و یکی بودن قوی و نمادین گردد
43. برنامه دیزپاک که در دوره گذشته برگزار شده، با چه تناوبی برگزار میشود؟ آیا این برنامه توسط شورای فعلی اداره میشود؟
این نهاد و دیگر نهادهای ایجاد شده خودجوش و در قالب NGO عمل میکند و درست است که هرگونه فعالیت عمومی بایستی با هماهنگی نهاد شورای اسلامی باشد ولی پیشنهاددهنده حتماً مسئولین این نهادها خواهند بود، هر موردی که به کاری نیکو و درشان روستا انجام شود مورد حمایت اعضای شورای اسلامی خواهد بود.
44. در خصوص تأمین نیروی کار در دیزباد در حال حاضر مشکلات زیادی وجود دارد و بسیاری از مردم از کمبود نیروی کار و بالا بودن دستمزدها و بهصرفه نبودن باغداری ناراضی هستند. آیا دراینخصوص شورای اسلامی دیزباد میتواند اقدامی انجام دهد و آیا اساساً برنامهای دارد؟
درگذشته نهچندان دور نرخنامه کارگران، ساعات کار موظف، حمل سنگ، آب، سمپاشی و...اعلام گردید و تصریح شد حفظ مفاد این پروتکل بر عهد کارفرمایان خواهد بود اما ساماندهی کارگری به دلایل مختلف همواره مدنظر است.
45. بوستان پیش تختگاه پروژهای است که کلنگ آن در دوره پیشین خورده شد، هدف آن نیز جلوگیری از ورود گردشگران به باغهای مردم و مدیریت گردشگران در یک مکان مشخص بوده است، آیا به نظرتان این هدف و اهدافی که بعداً برای آن دیده شده محقق شده است؟ برنامه شما برای توسعه این پروژه چیست؟
این یک هدف چندمنظوره بوده اصلیترین آن که بودجه هم به آن تعلقگرفته حفظ گونههای مرتعی و ایجاد بانک ژن گیاهی منطقه است رفتن علاقهمندان به این بوستان لازم و بدیهی است اما به لحاظ اسکان بخش اصلی گردشگران در آن نه ضروری به نظر میرسد و نه پسندیده و باید حتماً مشابه این مجموعه در مکانهای دیگر به فکر ایجاد محیط مناسب باشیم.
46. یکی از خلأهای موجود در دیزباد کمبود نهادهای مدنی است که بتوانند فرایند توسعه را در دیزباد سرعت ببخشند، به نظرتان آیا این ظرفیت در دیزباد وجود دارد؟ شورای اسلامی دیزباد چه نقشی را میتواند در توسعه این نهادها ایفا کند؟
ایجاد این نهادها بر اساس جمعیت تعریف میگردد، تا زمان ایجاد هر نهادی شورا مسئول آن خواهد بود ولی پس از ایجاد بر آن نظارت میکند، به طور مثال بحث حل اختلاف و داوری یکی از وظایف شورا و دهیاری است حال اگر این بخش مستقل شود از وظایف عملی شورا کاسته و بر نظارت آن افزوده میشود
47. در طول دوران کرونا بسیاری از مراسم کاهش پیدا کرد، آیا برنامهای برای بازگرداندن آن در سال جاری وجود دارد؟
برخی از آنها بسیار پسندیده و بجا و نشاط آورند که باید حمایت شوند و برخی فقط کمرشکن و باعث خروج ارز از بین اهالی میشود که با فرهنگسازی باید جلوی آنها گرفته شود.
48. در انتهای کار شورای پیشین گزارشهایی از فعالیتهای انجام شده ارائه شد که از کار چشمگیر آنها حکایت داشت، انتظار شما در این دوره از فعالیتهای شورای اسلامی در پایان دوره چیست؟
اعضای محترم دوره چهارم و پنجم انسانهایی نیکوخصال و فرهیخته و کارآمد بوده و لازم میدانم دست آنها را به گرمی بفشارم، یقین در هر دوره پس از اتمام کار بایستی گزارش کار ارائه گردد در این دوره بهجز گزارشهای متعدد از فعالیتها گزارش مالی آماده و تراز مالی در برد محل دفتر جهت روئیت عموم نصب خواهد شد
49. مکان شورای اسلامی در حال حاضر در کجای روستا قرار گرفته و آیا این فضا برای فعالیتهای فعلی کفایت میکند؟
ساختمان بهداری تا زمان لازم بهصورت مشترک با مرکز بهداشت بهمنظور امور بهداشتی واداری و رفاه اهالی استفاده خواهد شد و بهزودی بر اساس گفتههای قبل افتتاح آن را خواهیم داشت.
50. در پایان چنانچه نکتهای برای طرح دارید بفرمایید.
ببینید اعضای شورای اسلامی نه حقوقی و مواجبی دارند و نه بودجه تعریف شدهای برای افکار و فعالیتهای عمرانی خود دارند، این مربوط به حال نیست و از گذشته اینچنین بوده ملاکهای تعیین اعضا خصوصاً در روستاها فاکتورهای فراوان و متعددی دارد که تقریباً همگان آن را میدانند.
میتوانم اطمینان دهم اعضای شورا به دنبال شهرت و ریاست نیستند که در زمان خدمت و قبل بازنشسته شدن به آن رسیدهاند، شکر خدا و به لطف خودش نیاز مالیشان هم مرتفع است، پس از این صراحت که بگذریم آمدهاند که منشأ خیر و آبادی برای مکانی باشند که به آن عشق میورزند لطفاً اگر میخواهید ما را نقد و بررسی کنید منفعت شخصی خود یا خانواده را در نظر نگیرید ما مجبور به کلاننگری هستیم و باید همه را ببینیم پس ما را به کلاننگری نقد کنید.
همان گونه که قبلاً گفتهام بدون حمایت فکری، فیزیکی و مالی عزیزان هم دیارمان اعضای شورا همچون خودروی ساکن خواهند بود که هیچ ثمری ندارد
«دیزباد وطن ماست»- رئیس شورای اسلامی دیزباد در ادامه مصاحبه به چالش های توسعه در دیزباد می پردازد. با هم ادامه این مصاحبه خواندنی را مطالعه می کنیم.
31. توریستی شدن دیزباد یکی از راههای کسب درآمد برای دیزبادیهاست، اما آیا این ظرفیتها در حال حاضر بهاندازه کافی مورداستفاده قرار میگیرد؟ چگونه میتوان از ظرفیتهای گردشگری بیشتر به نحو دیزباد استفاده کرد؟
متأسفانه زیر ساختهای گردشگری درست اجرا نشده و جذابیت وطنمان بر شتاب این عدم برنامهریزی افزوده با فعالشدن گروه گردشگری و بودجههای مردمی و دهیاری و مدیریت اعضای شورا امیدواریم در سال ۱۴۰۳ آمادگی پذیرش گردشگر به طور اصولی را داشته باشیم.
32. یکی از مشکلات دیزباد بناهای فرسوده آن است که اولاً باید بازسازی شود اما با مشکل بحث بافت باارزش روستا روبروست، بدین معنا که باید چارچوب خاصی برای بازسازی آن در نظر گرفته شود اما این مورد نیز هزینه بر است. آیا دراینخصوص تسهیلاتی توسط شوراهای اسلامی به مردم ارائه میشود؟
بحث آن قبل هم شده در اینجا فقط اشاره کنم در صورت ساخت بناهای جدید دریافت پروانه ضروری است و در نهایت نمای ساختمان حتماً باید با شرایط بومی منطقه همسان باشد، به ساختمانهای دارای پروانه وام تعلق خواهد گرفت و در طرح جدار سازی مشارکت بنیاد مسکن را خواهیم داشت.
33. آتشسوزیهای کوههای دیزباد در سالیان گذشته مرتباً اتفاق افتاده است، آیا شورا راهکاری برای برونرفت از این مسئله دارد؟
ببینید وقتی بارندگی کم میشود، گردشگر نما زیاد میشود، افرادی بدون صلاحیت اقدام به روشن نمودن آتش میکنند این اتفاقات میافتد، باید اصل آن درست شود، راهکارهایی و وجود دارد که انشا الله اعمال خواهد شد.
34. در بحث آبخیزداری به نظر میرسد برخی از زیرساختهای ایجاد شده بعد از سیل ویران شده است، آیا دراینخصوص برنامهای برای حفظ منابع وجود دارد؟
فقط آموزش و آموزش و بکار گیری این آموزشها توسط مالکین و اهالی محترم.
35. سازه مدرسه ناصرخسرو که در قسمت چشمه کمبول ساخت آن آغاز شده بود، اینک در چه مرحلهای است و شورا برای ساخت آن چه برنامهای دارد؟
این نماد بهتوسط چند تن از اهالی محترم حمایت مالی شده و تاکنون دیواره سنگی آن اجرا شده است، البته لازم به ذکر است متولی اجرا جناب آقای حسین خافی و از دوره پنجم مسئولیت آن را پذیرفتهاند که باتوجهبه علاقه ایشان به این مرزوبوم مطمئن هستیم این سازه بسیار جذاب و زیبا خواهد بود.
36. در حال حاضر منابع درآمدی شورای اسلامی دیزباد چه هستند؟ آیا برنامهای برای افزایش این منابع دارید؟
تنها محل در آمد شورا دریافت ورودی که مصوبه بخشداری است و بدون دریافت کمکهای مردمی بی شک کمیت کلیه برنامههای پیشنهادی لنگ خواهد بود، جای شکر را دارد که مردم فهیم و فرهیخته دیزباد بدون حتی درخواست این مهم را درک نموده و همکاری مینمایند ضمناً در همینجا بهتر است اعلام کنیم پس از تعلق گرفتن نذورات و هدایا به مسجد و جماعت خانه شورای اسلامی آماده دریافت هدایای شما جهت عمران و آبادی روستا خواهد بود.
37. وضعیت رفاه مردم دیزباد را چگونه میبینید؟ آیا در دیزباد فقیر داریم؟ و آیا برنامهای برای رفع فقر در دیزباد وجود دارد؟
به طور نسبی رفاه برای اهالی و جود دارد، افرادی که توان مالی اندک دارند بهصورت محسوس و نامحسوس مورد حمایت قرار میگیرند و این موضوع توسط هیئتامنای مسجد و مکی و کامریا رصد میشود.
38. نامگذاری کوچههای دیزباد در دوره قبل با مشکلات فراوان همراه شد و در نهایت رأی نیاورد، آیا در این دوره قرار است روی آن کاری انجام شود؟
وجه مربوط به پلاکگذاری توسط دهیاری پرداخت و کلیشه نامگذاری کوچهها از دوره قبل آماده و پس از بازنگری آماده اجرا خواهد بود.
39. نام قله قجغر دیزباد نیز یکی از چالشهای نامگذاری در دیزباد است که متأسفانه از نام نامأنوس قوچگر استفاده شده و گروهی نیز بدون هماهنگی با شورای پیشین اقدام به نصب تابلویی بر روی قجغر کردند، آیا برای این مورد برنامهای وجود دارد؟
در حال حاضر برنامهای برای نامگذاری کوچهها داریم و تابلوهای آن نصب خواهد شد همچنین تابلوهای متعددی در برنامه شورا وجود دارد که تا قله قجغر ادامه خواهد یافت.
40. در خصوص بازسازی قلعه تاریخی دیزباد آیا شورای اسلامی دیزباد برنامهای را در نظر دارد؟
شورای اسلامی هر طرح و برنامه مدون و سازندهای که در تحکیم هویت و ایجاد جاذبه باشد را با جانودل میپذیرد، البته اجرای چنین بناها همت، وقت و بودجه مالی فراوان را میطلبد.